(NewsNation) — Almost a month since four University of Idaho students were tragically killed and police have yet to reassure this community that they are any closer to catching a suspect.

The lack of information has some living in fear since a brutal killer is on the loose and could possibly still be on the Idaho campus.

The rental home once filled with friendship and the joys of college life has been tragically quiet for weeks. A 24/7 security guard is stationed on the property to preserve the quadruple murder scene.

Neighbors no longer want to comment on the case and locals wonder why a full month hasn’t yielded more answers.

“It doesn’t seem too hard in a college town, there’s Wi-Fi everywhere, you can track phones so easily,” said Moscow resident Corey Ihler. “My phone connects to everything I walk by.”

Ethan Chapin, Xana Kernodle, Maddie Mogan and Kaylee Goncalves were stabbed to death sometime during the morning of Nov. 13.

Moscow police officials tell NewsNation that a new update on the investigation will be released on Monday.

One former FBI special agent believes the suspect is someone familiar with the property.

“I actually think that it’s highly possible that he has integrated himself back into the community,” said former FBI special agent Tracy Walder. “I am going to say ‘he’ because my gut tells me that it is a male, what this person tells me is that yes, he is very much a cold-hearted killer.”

Police have yet to publicly name any suspects or persons of interest. But no offer of a reward has some speculating that there is one.

“Why would you give a reward if you already have a person of interest?” Ihler asked.

Speculation is rampant since police have been tight-lipped, other than a specific plea for information about a white Hyundai Elantra.

Online sleuths continue to raise questions about a student who interacted with two of the victims at a food truck and the roommates who slept through the killings.

Online threats have police considering criminal charges against those crossing the line.

“We’re the official source of information. We want people to pay attention to what we’re putting out there because that is accurate information,” said Moscow Police Chief James Fry. “Anything that comes from other sources is either rumor or speculation and we want to put an end to that as soon as possible.”

Ukrainian President Volodymyr Zelenskiy said he had a phone call on Sunday with U.S. President Joe Biden and thanked him for the “unprecedented” help Washington has provided to Ukraine since Russian forces invaded in February.

“I thanked for the unprecedented defence and financial assistance that the USA provides to Ukraine,” Zelenskiy said, according to his official Telegram messaging app. “This not only contributes to success on the battlefield, but also supports the stability of the Ukrainian economy.

“We also appreciate the help that the USA is providing to restore Ukraine’s energy system.”

Ukraine’s power grid has been battered since October by successive Russian missile and drone strikes, at times cutting off electricity for millions of civilians in winter.

אױף דער עלטער האָט דער ייִדישער כּלל־טוער שמעון װיזענטאַל ע״ה גענומען קלערן וועמען איבערצוגעבן זײַן פּערזענלעכן אַרכיװ װאָס נעמט אַרום טױזנטער קאָרעספּאָנדענצן און אַ סך מאַטעריאַלן װאָס האָבן אַ שײַכות צום חורבן. לסוף איז ער געקומען צום אױספֿיר אַז די שטאָט װין — װוּ ער האָט דעמאָלט געװױנט שױן צענדליקער יאָרן — דאַרף האָבן אַן אינסטיטוט פֿאַר חורבן־פֿאָרשונג און זײַן עזבֿון זאָל טאַקע זײַן דער גרונטשטײן פֿאַר אַזאַ מין אינסטיטוציע. הײַנט קענען מיר פֿעסטשטעלן אַז װיזענטאַלס מײן איז, דאַנקען גאָט, טאַקע מקוים געװאָרן.

מיט אַ חודש צוריק האָט דער װינער װיזענטאַל־אינסטיטוט, למשל, אײַנגעאָרדנט אַן אַרומנעמיקע קאָנפֿערענץ מכּוח „דער עובֿדה פֿון דער שארית־הפּליטה“, ד״ה װעגן דער אַרבעט און די אױפֿטוען פֿונעם ערשטן דור ייִדישע חורבן־פֿאָרשער, אַזעלכע װי װיזענטאַל גופֿא. עװאַ קאָװאַטש, די װיצע־דירעקטאָרין פֿונעם אינסטיטוט און אַ פּראָפֿעסאָרין בײַ דער אונגאַרישער װיסנשאַפֿט־אַקאַדעמיע, האָט צוזאַמען מיט דער היסטאָריקערין נאַטאַליאַ אַלעקסיון (אוניװערסיטעט פֿון פֿלאָרידע) אָרגאַניזירט דעם צוזאַמענפֿאָר. שױן מיט צען יאָר צוריק האָט דער אינסטיטוט אײַנגעסדרט אַ קאָנפֿערענץ אױף דער זעלבער טעמע. הײַיאָר האָט מען געװאָלט זיך אָפּגעבן אַ דין־וחשבון װוּ מע האַלט און װאָס מע האָט זינט דעמאָלט מחדש געװען. 

עטלעכע באַטייליקטע קוקן אויף דאָקומענטן פֿונעם אַרכיוו פֿאַרבונדן מיט דער ערשטער וועלט־מלחמה Photo by Natalia Aleksiun

די אַרײַנפֿיר־לעקציע האָט געהאַלטן לאַוראַ יאָקוש פֿונעם בראַנדײַס־אוניװערסיטעט, די מחברטע פֿונעם װיכטיקן בוך „זאַמלט און פֿאַרצײכנט!“ און די אַרױסגעבערין פֿון דער זאַמלונג דאָקומענטן פֿון דער צענטראַלער ייִדישער היסטאָרישער קאָמיסיע אין פּױלן אין די יאָרן 1944–1947 — „חורבן־פֿאָרשונג“ (וואָס מע קען אַראָפּנעמען בחינם). אָנהײבנדיק די קאָנפֿערענץ האָט יאָקוש געפּרוּװט צו מאַכן אַ סך־הכּל, װאָס מע האָט בעת די לעצטע עטלעכע יאָר אױפֿגעטאָן אינעם תּחום פֿון חורבן־פֿאָרשונג. אַחוץ דעם האָט זי אַװעקגעשטעלט די װיכטיקע פֿראַגע װעגן דעם מאַי קאָ משמע לן נאָך דעם װי מע האָט אַנטפּלעקט פֿון דאָס נײַ די אַרבעטן פֿון די ערשטע חורבן־פֿאָרשער. 

לאָמיר דאָ דערמאָנען כאָטש צװײ תּירוצים אױף פּראָפ׳ יאָקושעס קשיא. קריסטינע שמידט (װינער־ביבליאָטעק אין לאָנדאָן) און טאָרי מאַרטינעס (אוניװערסיטעט לינשעפּינג אין שװעדן) האָבן פֿאָרגעשטעלט דוגמאָות פֿון די גבֿית־עדותן װאָס מע האָט פֿאַרצײכנט באַלד נאָך דער מלחמה און אױפֿגעװיזן אַז די באַציִונג צװישן דעם אױספֿרעגער און דעם עדות שפּילט אָפֿט מאָל אַ װיכטיקע ראָלע. אַ באַזונדערע השפּעה קען האָבן דער פֿאַקט אַז מע קען זיך פֿון לאַגער אָדער אַז אײנער פֿאַרשטײט דעם צװײטנס איבערלעבונגען אַפֿילו אַז זי אָדער ער זאָגט גאָרניט. אױב מע נעמט אין אַכט אַזױנע פּרטים, העלפֿט עס אױך צו באַנעמען געװיסע עטישע פֿראַגעס װאָס שײך די באַשלוסן פֿונעם עדות, למשל, צו שװײַגן אָדער צוריקצוציִען אַן עדות־זאָגן מצד חרטה. 

אױך די בערלינער פֿאָרשערין אַורעליאַ קאַליסקי האָט מיט איר רעפֿעראַט פֿאַרענטפֿערט יאָקושעס פֿראַגע פֿון אָנהײב קאָנפֿערענץ. לױט קאַליסקין געפֿינען מיר בײַם ערשטן דור חורבן־פֿאָרשער — װי בײַ יוסף װוּלף און ה. ג. אַדלער, למשל — טאַקע מוסטערן װי אַזױ צו שרײַבן די געשיכטע פֿון חורבן. אַז מע גיט איבער געשיכטע, למשל, אין בראָכשטיקער און ניט ווי אַ גלאַטיקע, קלאָרע דערצײלונג, פֿאַרשאַפֿט עס אַ שטאַרקן אײַנדרוק פֿונעם בראָך און דעם אומגליק. אַ װיכטיקער מעטאָד פֿון אַזעלכע אױטאָרן װי װוּלף און אַדלער איז געװען דער קאָלאַזש פֿון דאָקומענטן און גבֿית־עדותן, מיט קורצע דערקלערונגען און באַמערקונגען װאָס זײַנען ניט זעלטן איראָניש באַפֿאַרבט. 

פֿאַר עטלעכע בײַשפּילן פֿון אַזאַ איראָניע לאָמיר אָנכאַפּן למשל דעם באַנד „דאָס דריטע רײַך און זײַנע דינער“ װאָס אין אים האָט יוסף װוּלף, צוזאַמען מיט לעאָן פּאָליאַקאָװ, צונױפֿגעקליבן דאָקומענטן װעגן דער דײַטשישער יוסטיץ, אַרמײ און אױסערן־מיניסטעריום און זײער ראָל אינעם ייִדישן חורבן. דעם קאַפּיטל װעגן דער דעפּאָרטאַציע („אױסזידלונג“) פֿון 6,000 פֿראַנצײזישע ייִדן אינעם אומברענג־לאַגער אױשװיץ האָבן זײ געגעבן אָט אַזאַ קעפּל: „הער שלײַערס גלײַכגילט“. דער ערשטער טײל פֿון קאַפּיטל הײסט: „ס׳האָט זיך אָנגעהױבן מיט 1,000 ייִדן“; דער צװײטער: „איצט גײט עס שױן װעגן 6,000 ייִדן“; דער דריטער: „אונטער־שטאַטס־סעקרעטאַר לוטער אַרבעט װײַטער בשלווה“; דער פֿערטער: „לעגאַציאָנס־ראַט ראַדעמאַכער פֿאַרסך־הכּלט“. ענלעכע טיטלען האָבן די ייִדישע פֿאָרשער צוגעגעבן אױך די אַנדערע מקורים װאָס זײ האָבן אַרײַנגענומען אין דער עדיציע. 

קאַליסקי האָט באַמערקט אַז הײַנטיקע פֿאָרשער פֿאָדערן טאַקע אַז מע דאַרף שרײַבן די געשיכטע פֿון מלחמה און חורבן אױף פּונקט אַזאַ אופֿן װי עס האָט געטאָן יענער פֿריִערדיקער דור, לאָזנדיק דערבײַ רעדן די עדות אַלײן, מע זאָל קענען הערן זײער קול. אָפֿטמאָל לױבט מען שאול פֿרידלענדערן פֿאַר זײַנע דערגרײכונגען אין דער הינזיכט — און פֿאַרגעסט אין גאַנצן אָן די פֿאַרדינסטן פֿון די פֿריִערדיקע פֿאָרשער, דעריבער װאָס כּמעט קײנער לײענט זײ ניט.

ניט װײניק רעדנער האָבן טאַקע אָפּגעגעבן כּבֿוד דער עובֿדה און די אױפֿטוען פֿון יענעם ערשטן דור. די דאָזיקע פּיאָנערן זײַנען אָפֿט מאָל אַלײן געװען ייִדן װאָס האָבן זיך על־פּי נס אָפּגעראַטעװעט פֿון די געטאָס און לאַגערן. פֿאַרשטײט זיך אַז אין יענע רעפֿעראַטן האָט די ייִדישע שפּראַך פֿאַרנומען אַ חשובֿ אָרט. די אַרגענטינער פֿאָרשערין מאַלענאַ כינסקי (איצט אין פּאַריז) האָט, למשל, באַשריבן שמערקע קאַטשערגינסקיס זאַמלונג „לידער פֿון די געטאָס און די לאַגערן“ מיטן קוק פֿון אַ חורבן־פֿאָרשערין. פּראָפֿ׳ נאַטאַליאַ אַלעקסיון האָט געהאַלטן אַ רעפֿעראַט װעגן דער צײַטשריפֿט „בלעטער פֿאַר געשיכטע“ װאָס איז נאָך דער מלחמה אַרױס בײַם ייִדישן היסטאָרישן אינסטיטוט אין װאַרשע. זי האָט אױפֿגעװיזן װי אַזױ ייִדישע היסטאָריקער האָבן זיך באַמיט ממשיך צו זײַן די פֿאַר־מלחמהדיקע טראַדיציעס פֿון ייִדישער װיסנשאַפֿט אין פּױלן און װײַטער צו שמידן די גאָלדענע קײט פֿון פּױלישן ייִדנטום, ניט געקוקט דערױף װאָס ס׳איז געבליבן בלױז אַ װינציקער שׂריד, און נאָר געצײלטע פֿון זײ זײַנען טאַקע געבליבן אין פּױלן.

אַלעקסאַנדער װאַלטער פֿון יענאַ, דײַטשלאַנד, האָט פֿאָרגעשטעלט דעם טשיקאַװען פֿאַל פֿון אַ דײַטשיש־ייִדישן היסטאָריקער, העלמוט עשװעגע, װאָס האָט זיך אױסגעטײלט דערמיט װאָס ער האָט געניצט מקורים אָנגעשריבענע אױף ייִדיש און העברעיִש. אַזױ װי ער האָט געלעבט און געאַרבעט אין מזרח־דײַטשלאַנד, האָט ער באַזונדערס געניצט די װאַרשעװער „בלעטער פֿאַר געשיכטע“ און „פֿאָלקס־שטימע“ װי אױך „סאָװעטיש הײמלאַנד“. אָבער דײַטשע פּראָפֿעסאָרן האָבן לרובֿ אָפּגעפֿרעגט און געפּסלט זײַן אַרבעט, האַלטנדיק אַז אַ ייִד קען על־פּי טבֿע ניט זײַן נײטראַל אַז ס׳גײט אינעם חורבן פֿונעם ייִדישן פֿאָלק. אױף אַזעלכע טענות האָט יוסף װוּלף אַ מאָל צוריקגעפֿרעגט, צי קען דען אַ דײַטש װאָס איז אױפֿגעװאַקסן אין די היטלער־יאָרן (שױן אָפּגערעדט פֿונעם עלטערן דור) טאַקע זײַן אַן אומפּאַרטײיִשער אָן קײן שום פּניות?

אױף דעם װינער צוזאַמענפֿאָר האָט מען נאַטירלעך אױך גערעדט װעגן עונג־שבת און דעם רינגעלבלום־אַרכיװ, װעגן די ייִדישע היסטאָרישע קאָמיסיעס אין פּױלן, װעגן נחמן בלומענטאַל און װעגן יזכּור־ביכער (ספּעציעל װעגן דעם לעװערטאָװער יזכּור־בוך). אָבער ניט נאָר אױף די פּױלישע ייִדן האָט מען זיך אָפּגעשטעלט. עטלעכע רעפֿערענטן האָבן אױך אַרומגערעדט די פֿאָרשונג װעגן דעם חורבן פֿון גריכישע און אונגאַרישע ייִדן. 

אין שײַכות מיט גריכנלאַנד האָט מען זיך דערװוּסט, אַז די סאַלאָניקער ייִדן האָבן אָפֿט געדרוקט גבֿית־עדותן און אָפּהאַנדלונגען װעגן דעם חורבן פֿון זײער עיר־ואם צוערשט אױף פֿראַנצײזיש, אַ מין לינגואַ פֿראַנקאַ בײַ די ספֿרדישע ייִדן. די פֿאָרשערין עלעני בעזע (אוניװערסיטעט פֿון טעסאַליאַ) האָט געטענהט אַז פֿרױען איז געװען גרינגער צו פֿאַרעפֿנטלעכן זײער עדותשאַפֿט אין אױסגאַבעס פֿון פּועלי־ציוניסטן און אַנדערע לינקע אָרגאַניזאַציעס. מע האָט, למשל, אָפּגעדרוקט עדותן פֿון ייִדישע טעכטער אין אַ סאַלאָניקער לינקער צײַטשריפֿט סוף 1940ער יאָרן, בשעת אין גריכנלאַנד האָט נאָך געבושעװעט דער בירגערקריג.

װאָס שײך אונגאַרן, האָט דאָראַ פּאַטאַריטשאַ (פֿון די שטעט סעגעדין און העלסינקי) איבערגעגעבן װי מע ניצט הײַנט פֿאַרשײדענע מקורים פֿון די נאָך־מלחמה־יאָרן כּדי פֿעסטצושטעלן די אידענטיטעט און דעם גורל בעתן חורבן פֿון יעדן סעגעדינער ייִד. צוליב באַזונדערע אומשטאַנדן איז אין סעגעדין ניצול געװאָרן פֿונעם חורבן אַ רעלאַטיוו גרױסע צאָל ייִדן — אַרײַנגענומען יונגע קינדער, זקנים און אַפֿילו גאַנצע משפּחות. די אַנקעטעס װאָס די לעבן־געבליבענע האָבן אױסגעפֿילט גלײַך נאָכן אַהײמקומען אין סעגעדין העלפֿן אַ סך בײַ דער דאָזיקער פֿאָרש־אַרבעט.

בײַם סוף פֿון דער קאָנפֿערענץ האָט מען נאָך אָנגעװיזן אױף נײַע דרכים און בלױזן אין דער פֿאָרשונג. אין אַ פּאָלעמישן און שטאַרק פֿאַרכאַפּנדיקן רעפֿעראַט האָט רחל פּערי (חיפֿה) זיך באַקלאָגט אַז קײנער פֿון די הײַנטיקע חורבן־פֿאָרשער נעמט ניט אין אַכט קונסט װי אַ פֿאָרש־אָביעקט. האַרט נאָך דער מלחמה איז דער קלײנער אַלבאָם געװען זײער אַ װיכטיקער מעדיום. צום באַדױערן פֿאַראינטערעסירן זיך אױך קונסט־היסטאָריקער ניט איבעריק דערמיט. דער אַלבאָם איז דעמאָלט געװען אַזױ באַליבט און פֿאַרשפּרײט בײַ ייִדן װײַל מע האָט אים לײַכט געקענט טראָגן בײַ זיך אין דער קעשענע. האָבן אַנטװאָרצלטע ייִדן, װאָגלענדיקע איבער דער װעלט, עס מיטגענומען װי אַ זכר לחורבן. (מיט אַן אױסערגעװײנטלעכן, גרױס־פֿאָרמאַטיקן אַלבאָם קענט איר זיך באַקענען אָט אָ דאָ.)

נאָך אַ קורצן שלוסװאָרט פֿון די אָרגאַניזאַטאָרינס מיט גוטע עצות אױף להבא, װי אַ צידה־לדרך די פֿאָרשער, איז מען זיך װידער צעפֿאָרן אין אַרבע־כּנפֿות־הארץ, אָנגעזאַפּט מיט אײַנדרוקן און נײַע סטימולן אױף ממשיך צו זײַן די פֿאָרשונג װעגן „דער עובֿדה פֿון דער שארית־הפּליטה“.

The post Vienna conference describes the genesis of Holocaust studies appeared first on The Forward.

Source link

The post Assistance to Ukraine is investment in our common security appeared first on Ukraine Intelligence.

(NewsNation) — Many are reeling following Grant Wahl’s death, including colleagues covering the World Cup beside him.

Wahl’s death happened so suddenly, and while CBS News reported he suffered a heart attack — his death remains a mystery.

Witnesses who were near Wahl when he collapsed say they were shocked no defibrillator was nearby, especially at a billion-dollar stadium.

Wahl had said he’d been dealing with bronchitis in the days leading up to his death.

He also spent his time in Qatar reporting on the host government’s handling of human rights, criticizing their treatment of migrant workers.

A day before his passing, Wahl wrote on his Substack, “They just don’t care. Qatari World Cup organizers don’t even hide their apathy over migrant worker deaths, including the most recent one.”

Wahl was referring to the report from the Athletic that a migrant worker died last week after falling at his worksite at a FIFA training base in Qatar. FIFA confirmed the death on Thursday, but the response from the World Cup 2022 chief executive in an interview with BBC was rather cold…and shocking.

“We have a successful World Cup,” said Nasser Al Khater, chief executive of the 2022 World Cup in Doha. “And this [migrant worker’s death] is something you want to talk about right now? Death is a natural part of life, whether it’s at work, whether it’s in your sleep of course. A worker died and our condolences go to his family. However it’s strange that this is something that you want to focus on.”

In a recent interview, a top Qatari official estimated that as many as 500 migrant workers died while building the tournament grounds in the years leading up to the World Cup.

Wahl was also detained by Quatari security back in November for wearing a rainbow-themed soccer T-shirt in support of LGBTQ+ rights.

His brother Eric, who’s gay, suggested he was killed in a now-private video on Instagram, but again we still don’t have the cause of death.

Still, Wahl’s bravery and determination to stand up for what’s right, whether it be migrant workers or LGBTQ rights, was admired by so many.

Emergency crews were working to ease power shortages in many parts of Ukraine after Russian attacks, particularly the Black Sea port of Odesa, President Volodymyr Zelenskiy said on Sunday.

“At this time, it has become possible to partially restore supplies in Odesa and other cities and districts in the region,” Zelenskiy said in his nightly video address.

“We are doing everything to reach the maximum number possible in the conditions that developed after the Russian strikes.”

Russian forces used Iranian-made drones to hit two energy plants in Odesa on Saturday, knocking out power to about 1.5 million customers – virtually all non-critical infrastructure in and around the port.

Zelenskiy said Odesa was “among the regions with the most frequent power outages”.

Other areas experiencing “very difficult” conditions with power supplies included the capital Kyiv and Kyiv region and four regions in western Ukraine and Dnipropetrovsk region in the centre of the country.

The work on restoring electricity for the general population was constant, Zelenskiy said.

Since October, Russia has been targeting Ukraine’s energy infrastructure with large waves of missile and drone strikes.

Russian forces invaded Ukraine in February in what Moscow calls its “special military operation” to remove what it says is a potential threat against its own security. Ukraine and its allies accuse Russia of an unprovoked war to grab territory from its pro-Western neighbour.

Serbia demands the release of all arrested Serbs from northern Kosovo, but also seeks to defuse tensions there following tensions in the restive region, President Aleksandar Vucic said on Sunday.

After a meeting of the National Security Council, Vucic said Kosovo Serbs must not engage in violence against NATO troops and members of the European Union mission there.

“No one, under no circumstances should be involved in attacks … on Eulex and KFOR,” he told Reuters in his office in Belgrade.

Vucic declined to elaborate on the steps the National Security Council adopted. Asked whether Belgrade would seek to de-escalate the situation in northern Kosovo, he replied: “Absolutely.”

Serb protesters in northern Kosovo blocked main roads on Saturday after the arrest of a former Serb policeman. Kosovo police later came under small-arms fire in several locations and a stun grenade was thrown at a car belonging to the EU mission in Kosovo. There were no injuries.

Following the flareup, EU, the United States, and NATO asked for restraint by both parties and demanded the removal of barricades.

Vucic accused authorities in Pristina and Kosovo’s Prime Minister Albin Kurti of stoking tensions by making “countless unilateral moves.”

“Whenever one would think we have something solved, another problem emerges,” Vucic said.

Serb mayors in northern Kosovo municipalities, along with local judges and some 600 police officers, resigned last month in protest over a Kosovo government move to replace Belgrade-issued car license plates with ones issued by Pristina.

Kosovo later agreed to postpone the decision and Belgrade said it will stop issuing new Serbian car numbers.

Vucic demanded the release of recently arrested Kosovo Serbs “as they are held on trumped-up charges” and the pullout of Kosovo police, in line with an EU-brokered agreement that stipulates consent of Serb mayors in the area for that.

“Kosovo police has nothing to do in the north … , especially people armed … up to their teeth,” he said. “That causes uneasiness and fear among the Serb population.”

On Saturday, Vucic said Belgrade would ask KFOR to let Serbia deploy military and police in Kosovo, but acknowledged there was no chance of permission being granted.

Kosovo declared independence from Serbia in 2008, following the 1998-99 war in which NATO intervened to protect Albanian majority Kosovo.

Belgrade and Pristina are holding talks in Brussels to try to normalise relations and the EU has already presented a plan.

Related Galleries: